Piątek

Plany na dziś były inne, miały być wzniesienia łódzkie, ale jak zobaczyłem na mapie, że do magicznego środka polski jest zgoła blisko, postanowiłem skierować koła w tym kierunku.

Zaczniemy od końca, a w sumie początku

Tadam!
Środek, ponoć oszukany, ale każdy środek geometryczny będzie oszukany, zależnie jak bardzo uprości się kontur naszego kraju, zatem, zapewne z jakimś przybliżeniem, jest to środek.

Trochę bliżej


A to Pan Sowa, który pilnuje porządku.


Co ciekawe, parę kilometrów wzdłuż ostatniego odcinka do ,,środka'' leje się rzeka po obu stronach drogi momentami.




Na powrocie miałem niezły w mordę wiatr, dlatego nie raz się zatrzymywałem, żeby odsapnąć, mimo, że średnia nie była zawrotna.


tutaj już w Zgierzu



Kompletną padake odwaliłem przy wjeździe do tegoż miasta, góreczka i w morde wiatr dały się we znaki i nie dość, że średnia ok 17km/h to jeszcze wyciągnięta lekkim deptaniem. Zdjęcie pana siodełka i stróża jeziora właśnie na zjeździe.

I tak jakoś upłynęło.
Pierwszy wyjazd w roku, dopiero w kwietniu. Długo trzeba było czekać.